Gazeta Wyborcza informuje, że wyrok w sprawie zadośćuczynienia za niesłuszny areszt dla Andrzeja Dołeckiego został w czwartek uchylony przez Sąd Najwyższy, co oznacza, że Sąd Apelacyjny będzie musiał zająć się sprawą raz jeszcze.
Gazeta Wyborcza informuje, że wyrok w sprawie zadośćuczynienia za niesłuszny areszt dla Andrzeja Dołeckiego został w czwartek uchylony przez Sąd Najwyższy, co oznacza, że Sąd Apelacyjny będzie musiał zająć się sprawą raz jeszcze.
Przypomnijmy o co chodzi: w roku 2012 jedynie na podstawie pomówienia dwóch plantatorów, którzy twierdzili, jakoby miał nabyć od nich 3 kg marihuany, Andrzej Dołecki został zatrzymany i osadzony w areszcie, gdzie przesiedział 3 miesiące (dokładnie - 84 dni). Został całkowicie oczyszcozn z zarzutów po tym, jak zostało udowodnione, że plantatorzy kłamali.
Za niesłuszny areszt Andrzej Dołecki domagał się 9 tys. odszkodowania za utracone zarobki i 126 tys. zadośćuczynienia. W sądzie pierwszej instancji przyznano mu jedynie 18 tys. zadośćuczynienia, dlatego Dołecki złożył apelację, po rozpatrzeniu której sąd odwoławczy przyznał mu żądane 9 tys. odszkodowania, ale nie podwyższył zadośćuczynienia.
Uzasadnienie, sformułowane przez sędziego Pawła Rysińskiego, przedstawiało się wówczas wielce rzeczowo:
Nie jest pan trzykrotnym mistrzem olimpijskim w skoku wzwyż. Ani laureatem Konkursu Chopinowskiego. Laureatem Nagrody Nobla, o ile sądowi wiadomo, też pan nie jest. Trochę skromności!
toteż właśnie do braku uzasadnienia odniósł się Sąd Najwyższy, przychylając się tym samym do argumentacji mec. Marcina Antoniaka, który reprezentował Dołeckiego, iż wobec lakoniczności czterozdaniowego uzasadnienia trzeba się domyślać, czym właściwie Sąd Apelacyjny się kierował. Mecenas Antoniak podkreślał także, że pobyt w areszcie wiązał się dla niesłusznie osadzonego Dołeckiego z utratą wiarygodności, niebędnej przecież do prowadzenia działalności publicznej w ramach stowarzyszenia Wolne Konopie.
Sąd Apelacyjny nie zrobił nic [by uzasadnić swój wyrok]. Można się tylko domyślać, co sąd myślałocenił w czwartek sędzia Tomasz Grzegorczyk, przewodniczący składu sędziowskiego.
Powrót sprawy do Sądu Apelacyjnego nie musi wpłynąć na zmianę wysokości zadośćuczynienia, bo nie tego dotyczyła kasacja, oznacza jedynie, że ten musi jeszcze raz przeprowadzić rozprawę odwoławczą i szczegółowo uzasadnić wydany werdykt.
Chciałem wykorzystać wyjazd do klubu jako odskocznię od wrednej rzeczywistości, byłem w kompletnej rozsypce psychicznej. Przestałem się przejmować konsekwencjami i tym jak dużo biorę. Liczyło się jak największe oderwanie od bólu i zapomnienie o problemach natury egzystencjalnej. Otoczenie do takiego doświadczenia wybrałem bardzo źle, ale też przez to, że nie widziałem z czym przyjdzie mi się zmierzyć.
Trip był w okresie, kiedy codziennie marzyłem o tym, żeby się zabić.
Mniej więcej było to tak, że zabrałem się ze swoimi kolegami na imprezę. Tym razem miało być inaczej, bardziej grubo. Na odwagę zaczęło się tradycyjnie od trawy w niewielkich ilościach. Trochę zmuliło ale wprowadziło też w odmienny nastrój. Potem leci feta. Niestety diler dał ciała i nie był to produkt pierwszej klasy, nie klepał.
Set & Setting : Pokój własny, łazienka
Substancja : 450mg DXM oralnie + 200mg DPT donosowo
Wiek/waga : 20/80kg
Doświadczenie : Alkohol, Avio, Efedryna, Kodeina, DXM (maks. 900mg), THC, nikotyna, dragonfly, LSD, LSA, Salvia Divinorum, Psylocybina, 4-HO-MET, 2C-E
Pewnego słonecznego dnia odezwała się do mnie znajoma z miejscowości obok. Usłyszałem od niej, ze zamówiła coś specjalnego i jeżeli mam dzisiejszy i kolejny dzień wolny to mam koniecznie wpadać. Po dwóch godzinach zjawiłem się u niej, było około 18. Wchodzę do mieszkania, szybkie przywitanie, patrzę na stół a tam samarka z naklejką od dobrze mi znanego RC. Uśmiechnąłem się w myślach, bo o ile znałem jej zamiłowanie do substancji mieszających percepcję to nie spodziewałem się, że będę miał tego dnia okazję znów spróbować jeden z moich ulubionych psychodelików.
Ulubiony bar, same znane osoby, siedlisko największych alkoholików, ćpunów i degeneratów w dzielnicy.
Blu bli bla (bełkot), co się dzieje? Gdzie ja jestem? W aucie. Rozglądam się pijackim wzrokiem. Obok leży zgięty kumpel, z przodu moja siora, kieruje kumpel. Wszyscy w stanie nietrzezwości. Z wyjątkiem kierowcy, który nie pił tylko jarał. Już wiem. Noo taaa, przecież piątek...
