Jedni sprzedają buty, drudzy ciuchy, jeszcze inni otwierają restauracje. A były gracz m.in. Portland Trail Blazers spełnił swoje wielkie marzenie i został pełnoprawnym dilerem.
Jedni sprzedają buty, drudzy ciuchy, jeszcze inni otwierają restauracje. A były gracz m.in. Portland Trail Blazers spełnił swoje wielkie marzenie i został pełnoprawnym dilerem.
Stało się! Po hucznych zapowiedziach i długich oczekiwaniach 50-letni dziś Cliff Robinson dopiął swego. W czwartek po południu dumnie wkroczył na rynek handlu marihuaną, wprowadzając na niego swoją własną markę o nazwie „Uncle Cliffy”.
Pomysł nie wziął się oczywiście znikąd. Już jako zawodnik znany był bowiem jako zwolennik zielonego suszu. Jego zamiłowanie do marihuany poskutkowało m.in. trzykrotnym zawieszeniem przez władze NBA (w latach 2001, 2005 i 2006) oraz problemami z prawem. Choć te miewał także z innych przyczyn, głównie związanych z jazdą na podwójnym gazie.
Po zakończeniu kariery Robinson został jednym z bardziej zaangażowanych ambasadorów ruchu na rzecz legalizacji marihuany, również w środowisku zawodowych sportowców. Jasnym było więc, że gdy w 2014 roku mieszkańcy stanu Oregon w referendum oficjalnie opowiedzieli się za legalizacją specyfiku, Robinson będzie chciał coś na tym ugrać.
Wieści o tym, że planuje otworzyć własny punkt sprzedaży, pojawiały się od dłuższego czasu. Ostatecznie działalność w branży rozpoczął od uruchomienia własnej linii produktów, które dostępne będą w istniejącym już sklepie Oregon’s Finest zlokalizowanym w Portland. A produkty te to nic innego jak gotowe do spożycia skręty z marihuaną wyhodowaną na lokalnej plantacji Pistil Point.
Przez 18 lat spędzonych na ligowych parkietach Cliff Robinson reprezentował barwy Blazers, Suns, Pistons, Warriors oraz Nets, przy czym najbardziej znany jest oczywiście z występów w Portland, gdzie spędził 8 pierwszych sezonów. Dwukrotnie zagrał w finałach NBA (1990 i 1992), otrzymał nagrodę dla najlepszego rezerwowego za rozgrywki 1992/93, a w 1994 roku zaliczył nawet występ w Meczu Gwiazd. Przez całą karierę, czyli na przestrzeni 1380 meczów rundy zasadniczej (12. wynik w historii), utrzymał średnie na poziomie 14,2 pkt., 4,6 zb., 2,2 as., 1 prz. i 1 bl.
Nastawienie dobre, lekka głowa, bez problemów dnia codziennego, godziny po południowe. Ławeczki na boisku do koszykówki obok szkoły. Na początku dwie osoby, później samotnie.
Na wstępie chciałbym się przywitać, jako że jest to mój pierwszy trip raport na tym portalu. Może to być dla wielu osób raport lekko chaotyczny – opracowałem sobie taki styl pisania że piszę tylko gdy palę, pozwalając płynąć myślom i od razu je zapisując, bez używania „backspac’a” – dlatego jest to raport na temat palenia, na temat którego można by napisać osoby raport „Jak pisałem raport, będąc kompletnie zjaranym” – Pozdrawiam serdecznie i miłego czytania (mam nadzieję.)
Płyniemy!
Chcialbym skrobnac cosik/niecosik na ten temat jak przebiegaja u mnie przerwy w paleniu, ale byc moze, jak to
czasem bywa, bedzie ciezko przekazac to co mam na mysli.
Set: Pozytywny nastrój, lekka ekscytacja ale utrzymuję wewnętrzny spokój. Setting: Piątek wieczór, senne kilkutysięczne miasteczko. Miejscówka nr1: kilkuosobowa posiadówa przy browarze w zacisznym miejscu koło szkoły i bliskości lasu. Miejscówka nr2 (docelowa): Miniobóz gdzieś w polach, ok 1 km od miejsca nr1.
Prolog
Salvie zamowilem sobie ze sklepu zagranicznego. Jeszcze nigdy nie doswiadczylem czegos tak mocnego. Dziwne jest tez to, ze mimo ogromnego doswiadczenia jakie niesie ze soba trip z Szalwia, nie odczuwamy jego ciezaru, a po calej ceremonii czujemy sie rzesko, jak po przebudzeniu, zadnych zwal, zadnych fleszbekow, wspominamy calosc tak jakby wydarzyla sie pare dni temu, a my mielismy przez ten czas okazje na przemyslenia i ulozenie sobie w glowie tego co sie zdarzylo.
